En dan zit het erop…zomervakantie 2019.
Zoals ik in mijn vorig verhaal al aangekondigde; ik was, op twee dagen aan zee na, gewoon thuis, ik heb gehangen – gelezen – gelegen – terrasjes ‘gepikt’ – tijd en ruimte genomen voor lieve mensen om me heen – weer mooie mensen ontmoet – ongeneerdoverdagtvgekeken – gewandeld – ennoemmaarop.
Ik heb geregeld mijn zegeningen geteld;
wie ik ben, wat ik doe, wat ik kan, mijn lieve lieverds om me heen, mijn persoonlijke en professionele ontwikkelingen, mijn bedrijf.
Ik ben verrast geweest, verdrietig, blij, onzeker, vol zelfvertrouwen, zenuwachtig,
zelfverzekerd, kwetsbaar, dromerig, boos, nostalgisch, ongeduldig, teleurgesteld, perfectionistisch, bemoederend, kritisch, krachtig, liefdevol en trots op mezelf en mijn lieve lieven.
Kortom ALLES was er en het KLOPTE helemaal.
En zo heb ik, in de laatste vakantieweek, ook al weer voorzichtig mijn licht op het najaar van 2019 laten schijnen. En, zoals dat dan meestal gaat (wat je aandacht geeft groeit); de eerste aanvragen voor ondersteuning van particulieren en een team zijn ook al weer binnen.
Hoe was dat voor jou? Wat kwam er voorbij? Mocht het er zijn?
Ik hoop dat je weer uitgerust bent; het hoofd ontdaan van alle overbodige ballast en het hart weer opgeladen met zachtheid, compassie voor jezelf en de ander.
Is dat niet het geval en terwijl er wel een groot verlangen, noodzaak is?
Ben je mogelijk tot de ontdekking gekomen dat je (jullie) nu écht maar dan ook écht een stap wil (len) zetten; ik ben dus weer beschikbaar vanaf 19 augustus.
Kan ik wat voor je / jullie betekenen?
Ik ontmoet je / jullie graag.
Mooie mensen