KIJKTIP:
Diep onder de indruk van en wat een herkenning in het verhaal van Femke van der Laan.
Over het verlies van haar man, Eberhard.
‘Het zorgde er voor dat ik niet meer naar bed wilde maar ook mijn bed niet uit wilde.
Het zorgde er voor dat ik niet thuis kon blijven en toch maar op de bank geplakt bleef.
Het zorgde er voor dat ik de hele dag door honger had en geen hap door mijn keel kreeg’.
De passages uit haar boek over deze periode brengen me helemaal terug in de tijd;
Ze vertelt;
‘Ik ging na de dood van mijn man eten bij vrienden. Ik sta op de stoep en wil aanbellen en op dat moment besef ik me; ‘Wij gaan NOOIT MEER ERGENS SAMEN AANBELLEN’.
In mijn eigen geschiedenis zie ik mezelf, na de dood van mijn man, in de HEMA. Ik zie hoe een vrouw bij de herensokken staat en er een paar van het haakje haalt en ik besef me ‘Ik ga NOOIT MEER SOKKEN KOPEN VOOR MIJN MAN’.
BAM.
‘Ik kan het; leven én verdrietig zijn. Verdriet hoort erbij,
het doet niet minder pijn maar ik beng er niet meer bang voor.
Pijn bestaat, verdriet bestaat dus wees in godsnaam verdrietig. En hoe je dat doet maakt geen moer uit.
Laat je geen tijd op leggen en laat je geen vorm opleggen.’
Zoek mensen op, vertel je verhaal, luister naar het verhaal van iemand met een verlieservaring.|
En de toehoorder? Luister, Luister, Luister.
https://www.npostart.nl/dwdd-summe…/27-06-2019/BV_101392852…
