‘Wel bijzonder’, zegt ze aan het einde van de training. Ik vraag iedereen hoe ze de training ervaren hebben in WAT er voorbij is gekomen en HOE ze hiermee bezig zijn geweest.
‘Wel bijzonder dat jij begint met en aandacht schenkt aan
dat-wat-er-niet-meer-is en daarna pas van start gaat met het ontwikkelingsproces dat we verwacht worden in te zetten. Dat is voor mij de eerste keer en ik merk dat ik dat heel prettig vind’.
De andere aanwezigen knikken instemmend.
Wat mooi dat dit zo ervaren wordt.
Voor mij is het een wezenlijk onderdeel van een training;
als er aandacht is voor dat-wat-er-niet-meer-is komt er ruimte voor een nieuwe stap.

Mooie mensen