Mijn laatste vakantiedag

Mijn laatste vakantiedag

Mijn laatste vakantiedag; na vandaag is het ‘gewoon’ weekend en maandag gaat mijn praktijk weer open. Ik kan dat met mooie woorden aankondigen (dat doe ik ook hoor) en ik kan ook de (levens-)vragen voorbij laten komen die in de afgelopen 3 weken voorbij zijn...
Ik en de Ander, Wij en Zij

Ik en de Ander, Wij en Zij

Hij steekt meteen van wal… ‘Ik snap er helemaal niets van en volgens mij ZIJ (de organisatie) ook niet. Ik zie collega’s keihard werken, ziek worden en uitvallen, hoor hoe ze aangeven dat ze ‘het niet meer trekken’. En deze collega’s ( en ik ook hoor)...
te snel….te groot….te zwaar….

te snel….te groot….te zwaar….

‘Wat fijn dat je er weer bent’. ‘Och, ben je er al weer’? ‘Oow, ik had je nog niet verwacht’. En er volgt een omhelzing, knuffel of kus. Als ik binnenkom, me voorstel aan enkele aanwezigen en een plek zoek, kijk en zie / hoor en luister en observeer ik wat er gebeurt....
50% zichtbaar….nog 50% te gaan…

50% zichtbaar….nog 50% te gaan…

Vanmorgen heb ik de laatste gesprekken van 2017 gevoerd en twee mensen met een glimlach naar buiten zien vertrekken. Vol goede moed, een ongetwijfeld inspirerend, 2018 in. En dan volgt een moment van bezinning op 2017; wat een turbulent jaar. Waar 2017 startte met 50%...