Blog

Moed is niet het gebrek aan angst. Moed is het vermogen om door je angst heen te gaan voor waar jij in gelooft. Geraakt door een artikel in de nieuwste uitgave de VUURVOGEL van Phoenix Utrecht. Over tegenstrijdig voelen / dualiteiten… en oow wat herken ik wat de...

‘Wat voor man zou hij zijn geworden als hij de kans had gehad’? Haar vraag overvalt me. De vraag overvalt me én tegelijkertijd gaat er geen week voorbij dat ik me dat zelf niet afvraag. Hoe zou hij zich ontwikkeld hebben, zouden zijn interesses zijn veranderd of...

Ik ben in gedachten de laatste dagen. Ik mijmer, herinner, ervaar, mis. Is het het verlies, gemis, verdriet van de ander dat me zo raakt en maakt dat ik terug ga in de tijd? Vast wel. Een déjà vu. Naar toen. Ik vergelijk, wordt geraakt, begrijp, ben onmachtig, Zo...

'Je bent zo helder in wat mijn ondersteuning je op heeft geleverd', zeg ik. 'Mag ik daar gebruik van maken om anderen te prikkelen en te inspireren? Om hen te laten weten dat het écht kan, groeien en ontwikkelen'?. 'Ja hoor, ik zet het wel op papier'. Dusssss.... Zijn...

‘Zeg….wat dóé jij eigenlijk?’ Zo begint hij het gesprek nadat we elkaar in een gezelschap tegen het lijf lopen. ‘Iets met uitvaarten, en zo’? Geïnteresseerd maakt hij contact en wacht af. En ik vertel mijn verhaal. Hoe ik in mijn praktijk mensen ontvang die het leven...

Mag ik je in een doosje doen en meenemen naar mijn leven. zodat ik me ook daar kan koesteren in jouw liefdevolle bedding? Mijn leven, waarin de rauwe pijn van het gemis diepe krassen zet in mijn toch al gewonde hart. waarin ‘hard werken’ er voor zorgt dat ik niet hoef...

‘Wat fijn dat je er weer bent’. ‘Och, ben je er al weer’? ‘Oow, ik had je nog niet verwacht’. En er volgt een omhelzing, knuffel of kus. Als ik binnenkom, me voorstel aan enkele aanwezigen en een plek zoek, kijk en zie / hoor en luister en observeer ik wat er gebeurt....

Nog voor ik mijn ogen open doe ben ik me ervan bewust; de brok in mijn lijf, het zware gevoel. Reden om mijn ogen nog even dicht te laten, alsof ik zo deze dag uit kan stellen. Het gevoel het niet aan te hoeven gaan. Maar ja, ‘ik ben een sterke vrouw, kom op, even...

Vanmorgen heb ik de laatste gesprekken van 2017 gevoerd en twee mensen met een glimlach naar buiten zien vertrekken. Vol goede moed, een ongetwijfeld inspirerend, 2018 in. En dan volgt een moment van bezinning op 2017; wat een turbulent jaar. Waar 2017 startte met 50%...

  De nieuwe groep bestaat uit mannen en vrouwen, gelijkgestemden, en ik ken er een paar. Als ik de ruimte binnenloop gebeurt er iets met me, een ongemakkelijk gevoel, en ik herken het meteen. Want ook hier en ook nu, wéér ga ik er doorheen; ‘Hoe ga ik dit doen?’...